🎹 Nitesh Goswami 💻

  એ.આર. રહેમાનના સંગીતને સમજવું અઘરું છે. આ ફિલ્મમાં પણ બહુ જોરદાર સંગીત વારા અને આધુનિક ગીતો છે, પણ આ ગીત મને બહુ ગમે છે. જગજીત સિંહ જેવી ભૈરવી, ધીમી, મંદ, મીઠી વાગી રહી છે... तू बिन बताए मुझे ले चल कहीं जहाँ तू मुस्कुराए मेरी मंज़िल वहीं मीठी लगी चख के देखी अभी मिशरी की डली, ज़िंदगी हो चली जहाँ हैं तेरी बाहें, मेरा साहिल वहीं  तू बिन बताए मुझे ले चल कहीं जहाँ तू मुस्कुराए मेरी मंज़िल वहीं मन की गली तू फुहारों सी आ भीग जाए मेरे ख्वाबों का काफिला जिसे तू गुनगुनाए, मेरी धुन है वहीं तू बिन बताए मुझे ले चल कहीं जहाँ तू मुस्कुराए मेरी मंज़िल वहीं  શબ્દો જ કેટલા પ્રેમાળ છે, આવા શબ્દો માટે ભૈરવી જ રાગ હોઈ શકે.... વાહ! એ.આર.! મજા આવી.

  જુના ફિલ્મનું આ રિમિક્સ આ કૈંક સરસ છે... મખમલી ભૈરવી!    

90માં અન્નુ માલિકની જેમ નદીમ શ્રવણે પણ રાગ ભૈરવી ઉપર આધારિત ઘણાં ગીતો આપ્યા છે. આ એમનું એક. મને યાદ છે કે આ ફિલ્મ મેં સિનેમા હોલમાં જોઈ હતી. અને આ એક હોરર ફિલ્મ હતી એટલે ત્યારે થોડી બીક પણ લાગતી  હતી. પણ આજે પણ એના ગીતો ગમે છે. 

  સંભાલા હૈ મૈને બહોત અપને દિલ કો તેરે દર પર સનમ, ચલે આયે ઇસ તરહ આશિકી કા અસર છોડ જાઉંગા રાહમેં ઉનસે મુલાકાત હો ગઈ   આ બધા ગીતોમાં શુદ્ધ રિષભ ભૈરવી છે. એક જ સુર બદલી દેવાથી આખી ભૈરવી બદલી જાય છે. ક્યાં આર.ડી. બર્મનની અને જગજીત સિંહની ભૈરવી અને ક્યાં અન્નુ મલિકનીની આ શુદ્ધ રિષભ ભૈરવી, ઘણો ફર્ક છે. જગજીત સિંહની ભૈરવીમાં દર્દ છે, શાંતિ છે. જયારે અન્નુ મલિકની આ શુદ્ધ રિષભ ભૈરવીમાં પ્રેમ અને મીઠાશ છે.

એજ શુદ્ધ રિષભ ભૈરવી અને અન્નુ મલિક...  

  એજ શુદ્ધ રિષભ ભૈરવી અને અન્નુ મલિક...  

  ફિર તેરી કહાની યાદ આયીના બધા ગીતો બહુ સરસ છે. અને ગીતમાં શરૂઆતમાં બહુ લાબું અને સરસ સંગીત છે.  ગીતોમાં ફટાફટ સૂરો બદલી રહ્યા છે. અને અંતરમાં શુદ્ધ ધૈવતનો અદભુત ઉપયોગ છે.

  રાગ ભૈરવીને એમજ સદા બહાર નથી કહેવાતું. એના પાછળ એક સાચું કારણ છે. ફિલ્મી ગીતોની શરૂઆત પહેલા પણ આ રાગ ગવાતું, વગાડતું એન્ડ ફિલ્મોની શરૂઆતમાં આ રાગ આવ્યું. જુના ગીતોમાં પછી આર.ડી. બર્મન, જગજીત સિંહ એ કૈંક અલગ રીતે રચના કરી. મારો જન્મ 1979માં એટલે 1990 થી 1999 એટલે કે 90 ના દાયકામાં મારી ઉમર 11-20 વર્ષની યુવાનીની હતી. આ ઉંમરમાં સ્વાભાવિક રીતે જ ફિલ્મો અને રોમાન્ટિક ગીતો પ્રત્યે આકર્ષણ હોય. આ દાયકામાં અનુ મલિક, જતીન લલિત, નદીમ શ્રવણ જેવા લોકો એ ઘણાં યાદગાર ગીતો આપ્યા.  સંભાલા હૈ મૈને બહોત અપને દિલ કો.. એ પણ રાગ ભૈરવી પર આધારિત છે. ઘણી વખત રાગ ભૈરવી માં કોમળ રિષભની જગ્યા એ શુદ્ધ રિષભનો ઉપયોગ થાય છે. આ ગીતમાં પણ એવુજ છે. ઉપરાંત શુદ્ધ નિષાદ અને શુદ્ધ ધૈવતનો પણ બહુ જ ઓછો પણ સરસ ઉપયોગ થયો છે. એમ થાય જાણે આ ગીત ને સાંભળ્યા જ કરીએ....  

ક્યાંય વાંચ્યું હતું આ વિશે. એક નાની વાર્તા જેમાં સ્વર્ગ અને નર્ક વચ્ચેના તફાવતની વાત હતી. બે રૂમ હતાં, એક રૂમ પર લખેલું હતું "સ્વર્ગ" અને બીજા પર લખેલું હતું "નર્ક". બંને રૂમોમાં લોકોના હાથ બાંધેલા હતા, ટેબલ અને કુરશી પર બેઠેલા હતાં અને સામે નાસ્તાનો કટોરો પડ્યો હતો. હાથ વળી શકે એમ નથી. તો ખાવું કઈ રીતે? નર્કની પરિસ્થિતિ  હાથ વળી શકે એમ નથી તો પણ ચમચીથી કટારોમાં નાખીને જેમ તેમ મોઢા સુધી લઇ જવાની કોશિશ કરે છે. પણ ખાવાનું મોઢા સુધી પહોંચતું જ નથી. ખાવાનું ઢોળાઈ રહ્યું છે. લોકો વ્યર્થ કોશિષ કરી  રહ્યા છે.  સ્વર્ગની પરિસ્થિતિ  લોકો અહીં પોતાની ચમચી કટોરામાં નાખી અને પોતે ખાવાની કોશિષ  નથી  કરતા. કારણ કે હાથ તો વળતા નથી એટલે લોકો એક બીજાને ખવડાવી રહ્યા છે. એના માટે હાથ ન વળે તો ચાલે, ખાલી હાથ લંબાવીને બીજાને ખવડાવાનું છે.  ઉપસંહાર સ્વર્ગ અને નર્ક વચ્ચેનો ફર્ક આટલો જ કે જ્યાં લોકો માત્ર પોતા વિષે જ વિચારે છે, અથવા સ્વાર્થી છે એ નર્ક જયારે લોકોના મન અને હૃદયમાં બીજા વિશે પ્રેમ, કરુણા છે, લોકો બીજા માટે કઈંક વિચારે છે કે કરે છે એ સ્વર્ગ.

  1974 માં આવેલી "આપકી કસમ" ફિલ્મ બહુ સરસ છે, સ્ક્રિપ્ટ, એકટિંગ, સંગીત... જિંદગી કે સફર મેં ગુજર જાતે જાતે હૈ જો મકામ, આ ગીત આ ફિલ્મનું મુખ્ય છે... એમાં માત્ર હાવભાવથી જ રાજેશ ખન્નાની એકટિંગનું પરિચય મળી જાય છે. ગીતનું  ફિલ્માંકન બહુ જ જોરદાર છે. આર.ડી. બર્મને આ પરિસ્થિતિ માટે રાગ બિહાગનો ઉપયોગ કર્યો છે જેમાં બંને મધ્યમ (મ)નો બહુ સરસ ઉપયોગ છે.

  1981 માં રિલીઝ થયેલી આ રોકી ફિલ્મનું ગીત "ક્યા યહી પ્યાર હૈ..." રાગ ભૈરવી પર આધારીત છે. આર.ડી. બર્મન એ જબરદસ્ત રચના કરી છે. ગીતની શરૂઆત જ મસ્ત સંગીતથી કરી છે... શું જબરદસ્ત એકોસ્ટિક ગિટાર વગાડ્યું છે... અને કિશોર કુમાર અને લતા મંગેશકરનો જોરદાર અવાજ... વાહ..! શરૂઆતમાં સંગીતમાં જ તીવ્ર મધ્યમ (મ), જે આ રાગમાં વિવાદી સુર છે તેનો ઉપયોગ કર્યો છે, જે બહુ સરસ લાગે છે. પછી ગાયનમાં શુદ્ધ રિષભ (રે) જે આ રાગમાં વિવાદી સુર છે તેનો ઉપયોગ કર્યો છે એ પણ સરસ લાગે છે. સર્જન શક્તિતો બાકી આર.ડો.ની.... કહેવું પડે....  

हमें तुम से प्यार कितना, ये हम नहीं जानते मगर, जी नहीं सकते तुम्हारे बिना हमें तुम से प्यार [Verse 1] सुना गम जुदाई का, उठाते हैं लोग जाने ज़िंदगी कैसे, बिताते हैं लोग दिन भी यहाँ तो लगे, बरस के समान हमें इंतज़ार कितना, ये हम नहीं जानते मगर जी नहीं सकते तुम्हारे बिना हमें तुम से प्यार [Verse 2] तुम्हें कोई और देखे, तो जलता है दिल बड़ी मुश्किलों से फिर, सम्भलता है दिल क्या क्या जतन करतें हैं, तुम्हें क्या पता ये दिल बेक़रार कितना, ये हम नहीं जानते मगर जी नहीं सकते तुम्हारे बिना [Chorus] हमें तुम से प्यार कितना, ये हम नहीं जानते मगर, जी नहीं सकते तुम्हारे बिना हमें तुम से प्यार

અત્યારના આધુનિક એ.આઈ. ના સમયમાં આ ધૂમકેતુની વાર્તાઓ.. ઓહ... શું કહું... જાણે કોઈ રાગ ભૈરવીના દર્દ અને મીઠાશ થી મહેકી રહી છે.... હૃદયપલટો.... એક પુત્રના "માં" પ્રત્યેના પ્રેમની વાત, બહુ જ સરસ રીતે આલેખી છે... અને જો તમે તેમાં ખોવાઈ જાવ તો, તો તમે અધીરા થઈ જાવ કે આનું શું અંત હશે... અને અંત આવતા આવતા, તમારી આંખો પણ આંશુથી છલકાઈ જાય, એવી ચોટદાર વાર્તા... વાહ! જે પણ વ્યક્તિએ આ પુસ્તકને પસંદ કરીને પાછી રિસેપ્શન પર રાખી છે એ વ્યક્તિની પસંદગીને દાદ આપવી પડે. શું પુસ્તક છે બાકી.... અદભુત.

  ક્રિકેટની કોઈ ફાઇનલ મેચ હોય એમાં ભારત રમી રહ્યું હોય, બેટિંગ હોય અને પ્લેયર ચોક્કા અને છક્કા મારતો હોય ત્યારે આપણા મનમાં કેવું રોમાંચ થાય? બસ આવું જ રોમાંચ હું જ્યારે ધૂમકેતુની વાર્તાઓ વાંચી રહ્યો છું ત્યારે મને થઈ રહ્યું છે. સ્ત્રીના પ્રેમ અને વેદના વિશે લેખકની બહુ ઊંડી સમજ છે અને બહુ સારી રીતે શબ્દોથી વર્ણવી શકે છે. પ્રેમાવતી આવી જ એક હોશિયાર અને સમાજમાં પોતાની કળાથી લોકપ્રિય સ્ત્રીની કરૂણાની વાર્તા છે. અફસોસ આવી તો કેટલીયે સ્ત્રીઓની જિંદગી કુપાત્ર સાથે પરણાવી દેવાથી બરબાદ થઈ ગઈ. હું તો કહું છું કે આજના લવ મેરેજ પણ આના કરતાં સારા. જ્યાં સ્ત્રીને કોની સાથે પરણવું એ પોતે નક્કી કરી શકે. અને પછી એ પાત્ર કેવું નીકળે એમાં બીજું કોઈ જવાબદાર નહીં. એ જેની સાથે રહી હોય, ઓળખતી હોય એવા ને જ પસંદ કરે. લેખકે વાર્તા પોતાનો એક સરસ અભિપ્રાય વ્યક્ત કર્યો છે. વાર્તા ઘણાં વર્ષો પહેલાં લખાઈ હોવા છતાં પણ આજે પણ એ એટલું જ સત્ય છે. મનમાંથી જ જવાબ મળ્યો ’એનું જે કારણ છે તે જ બધી વાતનું બધે ઠેકાણે કારણ છે. ઉપરથી નીચે સુધી - નીચેથી છેક ઉપર સુધી કોઈ કોઈને સમજતું નથી. સમજવા માંગતું પણ નથી. અને ભયંકર કરુણતા...

  આ પુસ્તક શ્રેષ્ઠ વાર્તાઓનો સંગ્રહ છે એટલે વાર્તામાં દમ છે...એક ટૂંકી મુસાફરી પણ જોરદાર છે, જેમ કોઈ ફિલ્મ અને વેબ સિરીઝ જેમ એન્ડિંગ કંઇક અલગ જ હોય એમ આ વાર્તા પણ છે. તમને આપણી માતૃભાષા ગુજરાતી પસંદ છે? મને તો છે. મને ગુજરાતી લખવાની અને આવા પુસ્તકોની વાર્તા વાંચવાની મજા આવે. લેખકની શબ્દો અને સ્ક્રિપ્ટ પર જોરદાર પકડ છે વાંચતી વખતે ખ્યાલ આવી જાય છે. લખવાની શૈલી સરસ છે. જે વાર્તા વાંચીને આપણા હૃદયને જકજોરી દે, કંઇક લાગણીથી ભરી દે, એ દમદાર વાર્તા. બસ એ લાગણી અનુભવવા જ આપણે આવી વાર્તા વાંચતા હોઈએ છીએ. હું કિશોર અવસ્થામાં પણ ભુજની હમીસર તળાવ પાસે જે લાયબ્રેરી છે એમાં જતો. ત્યારે છાપાંઓમાં આવતી પૂર્તિના લેખો, મેગેઝિન વાંચતો. ખાસતો પ્રેરણાત્મક, જિંદગીની સફળતાને લગતાં અને એવું બધું. મહોમદ માંકડની "કેલિડોસ્કોપ" અને હરેશ ધોળકિયા ના લેખો, બી. એન. દસ્તુર એવું બધું વાંચતો.  આજે ઉંમરની સાથે પસંદગી બદલાય છે. હવે શું સફળતા કે નિષ્ફળતા... મને તો અત્યારે તલાશ છે, રાગ ભૈરવી જેવી કોઈ વાર્તાના મીઠાશની. 

  કોમ્પ્યુટર અને મોબાઇલના જમાનામાં વાંચન તો ક્યાંય ભુલાઈ જ ગયું છે. હું ઘણાં વર્ષો પછી ભુજની જે.પી. ભટ્ટ લાયબ્રેરી આવ્યો. ફરીથી ખાતું ખોલાવ્યું. આટલા બધા કબાટો પુસ્તકોથી ભર્યા છે. એમાં હું કયો કબાટ ખોલું? એ સોથી મોટો પ્રશ્ન? એટલે એના કરતાં હું લોકો એ પાછાં જમા કરાવેલા પુસ્તકો જે રીસેપ્શનની ડેસ્ક પર હોય એમાંથી કોઈ પસંદ કરું! શોર્ટ કટ!! આ પુસ્તક હાથમાં લીધું... અઠવાડિયે માંડ એક ટૂંકી વાર્તા વાંચી. એક વાર્તાનું શીર્ષક હતું "લખમી" મતલબ લક્ષ્મી. બહુ જૂના સમયની વાર્તા છે. મજૂર વર્ગ છે. એની પત્નીનું નામ "લખમી". ભાષા ગામનાં લોકોની છે એટલે શુધ્ધ ગુજરાતી નથી. કોઈ બીમારીના કારણોસર એ ગુજરી જાય છે અને એની દીકરીને પોતે બચાવેલા અને સાચવીને રાખેલા પૈસાનું ઠેકાણું કહે છે. અને કહે છે કે એના બાપુને જ્યારે જરૂર પડે ત્યારે જ એ પૈસા વીશે કહે, નહિતર એ ખોટી રીતે વાપરી નાખશે. સમય આવ્યો, અને દીકરીએ પૈસા વિશે બાપુને કહે છે... અને એ વાર્તાનો એ અંત... ઓહ! શું કહેવું.... લેખકે બહુ મસ્ત લખ્યું છે. અહીં સ્ત્રી મુખ્ય પાત્ર છે.... એની બચત, એનો પતિ અને પોતાના પરિવાર માટે પ્રેમ, હૃદયને સ્પર્શી જાય એવો...

  અમર પ્રેમ બહુ જ સરસ ફિલ્મ છે, સ્ક્રિપ્ટ, સંગીત, એકટિંગ બધું જ જોરદાર છે... અને ચિંગારી કોઈ ભડકે કે રાગ ભૈરવી પાર આધારિત ગીત છે.... આર.ડી. નો જાદુ!  

    ऐ ख़ुदा रेत के सहरा को समुंदर कर दे या छलकती हुई आँखों को भी पत्थर कर दे तुझ को देखा नहीं महसूस किया है मैं ने आ किसी दिन मिरे एहसास को पैकर कर दे और कुछ भी मुझे दरकार नहीं है लेकिन मेरी चादर मिरे पैरों के बराबर कर दे

आँख से आँख मिला बात बनाता क्यूँ है तू अगर मुझ से ख़फ़ा है तो छुपाता क्यूँ है ग़ैर लगता है न अपनों की तरह मिलता है तू ज़माने की तरह मुझ को सताता क्यूँ है वक़्त के साथ ही हालात बदल जाते हैं ये हक़ीक़त है मगर मुझ को सुनाता क्यूँ है एक मुद्दत से जहाँ क़ाफ़िले गुज़रे ही नहीं ऐसी राहों पे चराग़ों को जलाता क्यूँ है

मेरे दुख की कोई दवा न करो मुझ को मुझ से अभी जुदा न करो नाख़ुदा को ख़ुदा कहा है तो फिर डूब जाओ ख़ुदा ख़ुदा न करो ये सिखाया है दोस्ती ने हमें दोस्त बन कर कभी वफ़ा न करो इश्क़ है इश्क़ ये मज़ाक़ नहीं चंद लम्हों में फ़ैसला न करो आशिक़ी हो कि बंदगी 'फ़ाकिर' बे-दिली से तो इब्तिदा न करो

मेरा कुछ सामान,   फिल्म - इज्जाजत  બહુ જોરદાર ગીત છે... આર . ડી . બર્મન એ જગજિતસિંઘ ની રાગ ભૈરવી જેવી રચના કરી છે...જેમાં દર્દ અને મીઠાશ નો ન સમજાય એવો સમન્વય છે... અને આશાજી એ જબરદસ્ત ગયું છે... ખાસ કરીને જે ફ્લુટ વાગે છે... બહુ જોરદાર છે...

સ્વાર્થ કે ગરજ પૂરી થઈ જાય એટલે લોકો તરત પોતાના (?) માંથી પારકા અને મિત્ર (?)માંથી દુશ્મન બની જાય છે! આ "કળા"માં લોકો માહિર છે અને કાચિંડાને પાછળ મૂકી દે છે. જબરદસ્ત રંગ બદલે છે! "રંગો" મને પસંદ છે... આવો નહિ! ધૂળેટી નો જ્યાં લોકો પ્રેમથી એકબીજા પર રંગ ઉડાવે. મને પસંદ છે...  કોમ્પ્યુટર ગ્રાફિક્સ ના રંગ..desgin કરતી વખતે રંગોથી રમવાની મજા આવે! હોટસ્ટાર પર "રાધા કૃષ્ણ" સીરીઝ મને ગમતી. જ્યાં રાધા અને કૃષ્ણ બંને પોતાના પ્રેમ થકી આખા સમાજને સંદેશો આપે છે. પ્રેમથી રહેવાનો, હળીમળીને રહેવાનો! આજે એની ખાસ જરૂર છે. અને બીજા પર ગંદકી ઉછળતા પહેલા તમારા હાથ તો ગંદા થાય છે જ ને! બીજા વિશે નકારાત્મક વિચારવાથી તમારો મન પણ અશાંત અને ખરાબ થાય જ છે. અને કોઈપણ ખરાબ કર્મ કરવાથી પરિણામ પણ ખરાબ ભોગવવું પડે છે આ જન્મમાં અથવા આવતા....

આજના સમયમાં બે વ્યકિતના સંબંધ વચ્ચેનો સૌથી મોટો પડકાર ક્યો? મારા મતે "ગેર સમજ (misunderstanding)" કલિયુગનો રાજા રાહુ છે. જેને માત્ર માથું છે અને ધડ નથી. જ્યાં માત્ર ગણત્રી છે, યોજના છે, તર્ક છે. એકબીજા પરનો વિશ્વાસ તરત ડગી જાય છે, ભલેને સંબંધ ગમે તેટલા વર્ષો જૂનો હોય. જ્યારે દિમાગ વિચારવાનું શરૂ કરે એટલે એ શંકાનો, અવિશ્વાસનો, ષડયંત્રનો માર્ગ પકડે છે. પછી એ બીજાની કહેલી વાતોને મા ને છે, મનમાં ને મનમાં કલ્પનાઓ રચ્યા કરે છે. પહેલાંના સમયમાં લોકો સરળ હતા. પતિ અને પત્નિ એક બીજાને સારી રીતે સમજતા અને ઓળખતા. મિત્રો પણ એવા જ હતા. કઈ પણ સફાઈ આપવાની જરૂર ન પડતી. લોકોનો વિશ્વાસ ડગતો નહિ. કંઇક ખોટું થયું હોય, ભૂલ થઈ હોય, બીજાએ કોઈ કાન ભર્યા હોય તો પોતાના મિત્રો, સગાં વહાલાં એમ જલ્દી માનતા નહિ. ક્યારેક તો પતિ અને પત્નિ ચહેરા ઉપરથી મનમાં શું ચાલે છે એ પણ સમજી જતાં. માત્ર હાવ ભાવ પરથી. અને એકબીજાને સાચવી લેતા. આવું જ મિત્રો અને સગાં સંબંધીઓનો. આજે સમય બદલાઈ ગયો છે. જો તમે જરાક કોઈ વિશે આડું બોલો, કોઈ તમારા વિશે અફવા ફેલાવે તો તમારા મિત્રનો વિશ્વાસ ડગી જાય. આખરે આપણે પોતાની જાતની કેટલી સફાઈ ...

    મેં musical keyboard 🎹 પર વગાડેલ ગીતોના આલ્બમની લિંક https://photos.app.goo.gl/KDjjWhYBMsaFMGgw5

तेरे ख़ुशबू में बसे ख़त मैं जलाता कैसे प्यार में डूबे हुए ख़त मैं जलाता कैसे तेरे हाथों के लिखे ख़त मैं जलाता कैसे तेरे ख़त आज मैं गँगा में बहा आया हूँ आग बहते हुए पानी में लगा आया हूँ       જગજીત સિંઘ હોય અને રાગ ભૈરવી હોય એટલે કમાલ હોય. એની બીજી ગઝલોની જેમ આમાં પણ દર્દ અને મીઠાશનો ન સમજાય એવો સમન્વય છે! ખાસ તો શરૂઆતમાં જ શુદ્ધ "ધૈવત (ધ)" નો ઉપયોગ કર્યો છે. જનરલી કોમળ ધૈવત લાગે છે. પણ રાગ ભૈરવીમાં બારેય સ્વરનો ઉપયોગ કરી શકાય છે! શુદ્ધ અને કોમળ બંને  ધૈવત (ધ) ના ઉપયોગના કારણે આ ગઝલ કૈંક ખાસ બની જાય છે, એમ થાય છે બસ જાણે સાંભળતા જ રહીયે.... વાહ! જગજીત સિંઘ, વાહ!....!

આપણે સૌ કોઈ જાણીએ છીએ કે વેબ સીરીઝ કે ફિલ્મોમાં જે મોટા બંગલૉ, ઝવેરાતો, મોંઘા કપડાં અને ખાસતો રૂપાળા ચહેરાં એ સાચાં હોતા નથી. ફિલ્મના પરદા પર સારા દેખાઈયે તો જ લોકોને જોવું ગમે. એટલે લોકો જે હોય એના કરતાં પોતાને સારા દેખાડે છે! ચહેરા પર "મેકઅપ" કરે છે... મારા આ બ્લોગ, એનાં પોસ્ટ, આ શબ્દો ઉપર પણ મેં "મેકઅપ"  કરેલું છે! કારણ "મેકઅપ" વગર હું લખું તો સુંદર ન લખાય, મને લખવાની મજા ન આવે અને તમને વાંચવાની! એમાં હું ઘણાં ઉદાહરણો, આશ્ચર્ય ચિન્હો, મજાક, કલ્પનાની ઉડાન ઉમેરું છું.  લખાણ એ માત્ર લાગણી અને દિમાગની રમત છે! એમાં આપણું વાસ્તવિક અસ્તિત્વ છુટ્ટી જાય છે. જે લોકો સાથે હું ભણ્યો છું, રહ્યો છું, કામ કર્યું છે, વાતો કરી છે, એ લોકો મને સારી રીતે ઓળખે છે! "મેકઅપ" વગર, જેવો છું, એવો! પણ અને ઘણીવાર કડવી અને રૂખી સુખી વાસ્તવિકતાથી દૂર ભાગવાનો મન થાય છે અને કોઈ ફિલ્મ જેવા જતાં રહીએ છીએ, થોડાં મનોરંજન માટે, થોડાં આનંદ માટે. આ મારો બ્લોગનો પણ હેતુ એ જ છે.... થોડું મનોરંજન, થોડું આનંદ, થોડી લાગણી... વાસ્તવિકતાથી થોડી અલગ... થોડું "મેકઅપ".

હું જસ્ટ હમણાં જ વાળ કપાવીને આવ્યો! હા... હા... તો એમાં પણ બ્લોગ લખવાનું?!! હા.... હા... !!! એ ભાઈ વાણંદ, યુવા છે... કોઈ બીજો ગ્રાહક હતો નહિ... પણ એણે પોતાનું કામ ચાલું કરતાં પહેલાં, પોતાના ખિસ્સામાંથી તમાકુ કાઢી, ખાધી અને પછી કામ હાથમાં લીધું.... એને ખબર નહિ હોય કે એ એ જેના વાળ કાપી રહ્યો છે, એ આના પર બ્લોગ લખશે...!! મને કોઈ પાન, માવા, તમાકુ, સિગારેટની આદત નથી... અને હું જયારે આજુબાજુ જોઉં છું કે જો આદત પડી જાય પછી લોકોને એના વગર જોશ ચડતું નથી... કિક મળતી નથી....  મને તો મારા શોખ અને કામથી જ કિક મળે છે અને જોશ ચડે છે... ચાય અને સંગીત  સિવાય કઈં જરૂર નથી પડતી. એ ભાઈ જાણે બળજબરીથી / મન વગર કામ કરતાં હોય એમ લાગ્યું... વાળ કાપીને બ્લૅડનો અસ્ત્રો ફેરવતા પહેલા કંઈ  પાણી પણ ન લગાડ્યું... છેલ્લે બ્રશથી વાળ સાફ કરતી વખતે પાવડરનો પણ ઉપયોગ ન કર્યું... બસ એક કામ પૂરું કરી નાખ્યું.... કામમાં કોઈ મન કે પ્રેમ ન હતો... હું કોઈપણ કામ મન અને પ્રેમ વગર કરતો નથી. હું કામ એમાં ઊંડો ઉતરીને પ્રેમથી કરું છું, જેમ તેમ અધૂરા મનથી કામ કરવા કરતા ન કરવું સારું..... જો કામને પ્રેમથી કરવાથી એ બોજ રૂપ ...

હરામી અને ભોળા લોકો હરામી અને ભોળા લોકો વચ્ચે જમીન આસ્માનનો ફરક છે.... ગાયનો તાજું જન્મેલું વાછડું જોયું હશે... એક તો ગાયનો પ્રાણી, શુદ્ધ, પવિત્ર અને એમાં એનું બચ્ચું! નિર્દોસતા. એમની આંખો જુવો તો એના પ્રત્યે પ્રેમ જ ઉદ્ભવે! આવાજ આપણા સૌ નો જન્મ... એક બાળક જન્મે ત્યારે, જાણે એક ગાયનું વાછડું જેવો હોય છે... નિર્દોષ અને પ્રેમાળ... એને જુવો, એની આંખો જુવો તો હૃદયમાં પ્રેમ જ ઉદ્ભવે.... નાનપણ નાનપણમાં "મન" હોતું જ નથી... માત્ર જીવંતતા હોય છે... "આજ", "હમણાં" મનમાં જે ભાવના હોય એજ ચહેરા પર હોય... કોઈ "ચાલાકી" નથી હોતી.... પછી બાળકમાંથી યુવા બને છે... ચાલાકી, રાજનીતિ શીખે છે... એ જેવું મનમાં એવું બારે વાત રહેતી નથી.... ભાવનાની ઈમાનદારી જતી રહે છે.... આ બદલાવ નો આધાર એ શહેર, કેવા કૌટુંબીક વાતાવરણમાં મોટો થાય છે એના પર છે. માં-બાપથી, ભાઈ-બહેનથી કેવો પ્રેમ/સ્નેહ મળે છે એના પર છે... ખાસ કરીને "કચ્છ" જેવાં જિલ્લા અને "ભુજ" જેવાં  શહેર જ્યાં મારું જીવન વીત્યું છે એની વાત હું કરી શકું....  મારા નાનપણમાં જયારે હું નાનો  હતો, ઘરમાં, આજુબાજુ પ...