🎹 Nitesh Goswami 💻

આ ગુજરાતીનો શબ્દ મને બહુ પ્રિય છે.... આ માત્ર શબ્દ નથી, એક વિચાર, એક ભાવના, એક સેવા, પર્માંથ છે.... એટલે જ મને આપણો હિન્દુ ધર્મ ગમે છે.... सर्वे भवन्तु सुखिनः सर्वे सन्तु निरामया, सर्वे भद्राणि पश्यन्तु मा कश्चिद् दुख भागभवेत। ऊँ शान्तिः शान्तिः शान्तिः अर्थ - "सभी सुखी होवें, सभी रोगमुक्त रहें, सभी मंगलमय घटनाओं के साक्षी बनें और किसी को भी दुःख का भागी न बनना पड़े।" ગાય અને કૂતરું પાલતુ પ્રાણી છે... આપણી શેરી માં હરે ફરે છે.... આપણે એને ખાવાનું આપીએ.... કારણ કે આપણા ઘર પાસે આવીને ઉભે.... એને એક એમાં છૂપી માંગણી અને વિનતી હોય છે..... આપણો હૃદય લાગણીથી છલકાઈ જાય અને આપણે એને ખાવાનું આપીએ.... બદલામાં ગાય આપણે દૂધ આપે, જે એક મોટો બિઝનેસ છે... આપણા રોજ બરોજ ની જરૂરિયાત છે... પણ કબૂતર...! એ ક્યારે આપણા ઘરે આવતા નથી... આકાશ માં ઉડતા રહે.... એ માંશ ભક્ષી પક્ષી નથી.... એ નિર્દોષ પક્ષી છે....! એને જોઈને મજા આવે.... એને ચણ ચણતા જોઈને મજા આવે... એક શાંતિ નો અનુભવ થાય.... કોઈ પણ જાતની અપેક્ષા વગર, unconditional love માં કારણે મનુષ્યે એના માટે "ચબુતરો" બનાવ્યો છે..... જ્યાં એ ર...

પેરિસ બેકરી વારા જૂના ઘરે મારું નાનપણ વીત્યું છે... ફરિયમાં ઘણો રમ્યો છું..... ત્યાં એક દાદાજી રસ્તા પરથી પસાર થતા અને દરેક બાળકોને જય હરિ કહેતા જાય....  એકદમ હસમુખો ચહેરો... એને જોઈને.... જય હરિ કહેતા સાંભળીને આપણે જય હરિ કહેવાનું મન થઇ જાય.... એને રસ્તે સામેથી આવતા જોઈ હું એને ભેટી પાડુ.... અને કહું.... "જયારી" ત્યરે ખબર નહતી કે એ જય હરિ બોલે છે!  હું તો "જ્યારી" જ કેતો....  પછી યાદ નથી એ દાદાજી ક્યાં ગયા.... શું નામ હતું એનો... ખબર નથી.... ક્યાં રહેતા.... ખબર નથી....  પણ એનો પ્રેમભાવ બહું જોરદર હતો... આજે પણ હું મહેસૂસ કરી શકું છું.... એમનો હસમુખો ચહેરો.....

 આઇયા નગર બહુ મોટો અને સરસ મંદિર છે... ઓમકારેશ્વર મહાદેવ મંદિર... એમાં એક બહુ સરસ પૂજારી હતા... મોટી ઉંમર લગભગ 70થી વધારે.... બધાને.... જય શ્રીકૃષ્ણ કહે..... સદાય હસતો ચહેરો.... મંદિરમાં ભજન વાગતા હોય, એ પણ ગાય.... ઊર્જાથી ભરપૂર... મંદિરમાં કામ કરતા જાય.... હસતા જાય... ભજન ગાતાં જાય... એને જોવાની મજા આવે... એને જય શ્રીકૃષ્ણ કહેવાનું મન થાય... નવા વર્ષે હું એને પગે લાગુ.... એને પગે લાગવાની મજા આવતી.... એટલો આદરભાવ હતો... મંદિરમાં બ્લેક બોર્ડ પર દરરોજ સવારે શું વિચારો લખે..... હું વાંચું.... ક્યારે બહુ ગમી જાય તો ફોટો પાડુ..... યાદ રહી જાય એવો વ્યક્તિ..... થોડા વર્ષો પહેલા એમનો અવસાન થઈ ગયુ... દુનિયામાંથી જતા રહ્યા....  મન માં રહી ગયા....

આવા જ એક વ્યક્તિ આપણા કુટુંબમાં.... જગુકાકા... એકદમ સરળ.... હસમુખા..... મારી આજે ઉંમર 42 એમની 66, 24 વર્ષનો ગેપ છતાં..... એક મિત્ર જેવા લાગે... મારો નામ એમને બરોબર યાદ ન રહે... ક્યારેક નિતેશ... ક્યારેક હિતેશ....! તમે એમની સાથે ખુલીને વાત કરી શકો... કોઈ ભય ના લાગે.... બીજાનો હંમેશા સારો ઇચ્છે.... વાતો કરવાના શોખીન! પોતાની નોકરીને.... લતા મંગેશકરના ભજન ની.... પોતાના સાહેબો... વગેરેની..... વાતો કરતા જાય...!  પણ ગણો સમય તમને આપે.... તમારી વાતો સાંભળે.... સમજે.... કોઈ ઉતાવળ નહિ..... નિરાંત.... ન કોઈ ego.... ન કોઈ ગુસ્સો.....  ગઈ કાલે ગણા વર્ષો પછી સાથે જમ્યા....!

હું એક વખત ઓશોને સંભાળતો હતો. એ આપણી આશ્રમ વ્યવસ્થા ઉપર બોલતા હતા.... એમાં બ્રહ્મચર્ય આશ્રમ ની વાત કરી.... જીવનના પેલા 25 વર્ષ.... બાળક લગભગ 14 વર્ષનો એટલે ઘર નો ત્યાગ કરી ને ગુરુ ના આશ્રમ માં ભણવા જાય.... આશ્રમ માં ભણવા સાથે ત્યાં બધંકમ કરે..... લાકડા કાપવા જાય.... ગાયનું ધ્યાન રાખે.... ગુરુની સેવા કરે.... રામાયણ માં પણ 4 રાજકુમારો.... સદા વસ્ત્રો માં મહેલ છોડીને જાય છે..... રાજકુમાર માંથી માત્ર સિષ્યા..... આશ્રમ માં બધા સરખા કોઈ ઊંચ કે નીચ જાતિનો નહિ....  એલોકો સદુ અને સંઘર્ષ વરું જીવન જીવે.... પછી સંસાર માં પાછા જતી વખતે એલોકો ને જે મળે એ આનાથી તો સારું જ મળે એટલે ક્યારે દુઃખી માં થઈ.... આવું સરસ વ્યવસ્થા હતો.... પણ આજે ઉલટું છે.... આજે ઘરમાં બાળક ને માં બાપ થી બધું જ સુખ મળે છે... સંઘર્ષ ક દુઃખ ની ખબર નથી પડતી..... એટલે પાછલી જિંદગીમાં મુશ્કેલ પરિસ્થતિઓમાં એલોકો handle નથી કરી શકતા...